فهرست مطالب
فصلنامه اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
پیاپی 20 (زمستان 1390)
- تاریخ انتشار: 1390/12/18
- تعداد عناوین: 8
-
صفحات 1-14
به منظور ارزیابی اثر تنش کمبود آب بر تعدادی از صفات مرتبط با عملکرد در لاین های سورگوم دانه ای، آزمایشی در سال 1387- 1386 بر اساس طرح کرت های خرد شده و بر پایه ی بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز واقع در اراضی کرکج اجرا گردید. سطوح مختلف آبیاری شامل 60، 120 و 180 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A به عنوان عامل اصلی و هفت لاین سورگوم دانه ای به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. به منظور تثبیت خطای نوع اول، تجزیه واریانس چند متغیره انجام شد. تجزیه واریانس داده ها نمایان گر وجود اختلاف معنی دار بین لاین های مورد مطالعه و سطوح مختلف آبیاری در اکثر صفات مورد مطالعه بود. نتایج حاصل از مقایسات میانگین در متوسط شرایط آبیاری نشان داد که لاین های KGS5 و KGS15 از نظر اکثر صفات موثر بر عملکرد در گروه برتر قرار دارند. تجزیه ی علیت به روش رگرسیون گام به گام در متوسط شرایط آبیاری نشان داد که طول خوشه و وزن هزار دانه اجزای موثر بر عملکرد دانه هستند.
کلیدواژگان: تنش آبی، تحمل به تنش، سورگوم دانه ای -
صفحات 15-28
به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد کشت دوم 3 رقم سویا (.Glycine max L) (بعد از برداشت گندم) در منطقه مغان، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار، طی سال 1388 در مرکز تحقیقات کشاورزی مغان اجرا شد. کاشت به صورت ردیفی و با فاصله ردیف های 60 سانتی متر و به طول 2.5 متر و فاصله بوته ها روی ردیف 3 سانتی متر انجام گرفت. چهار رژیم آبیاری (آبیاری پس از60I1=، 90I2=، 120 I3=و150 I4=میلی متر تبخیر از طشتک تبخیر کلاس (A، به عنوان کرت اصلی و 3 ژنوتیپ سویا (ویلیامز، لینفورد و L17)، به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس اثر رژیم های آبیاری نشان داد که میان صفات ارتفاع بوته، تعداد گره، تعداد غلاف، فاصله میان گره ها، وزن غلاف، میزان کلروفیل و وزن ریشه در ارقام مورد بررسی اختلاف معنی داری وجود دارد که می توانند شاخص های مناسبی برای مطالعه این متغیر محسوب شوند. نتایج مقایسه میانگین ها نیز نشان داد که ارقام در تیمار I1 دارای بیشترین ارتفاع بوته و تعداد گره بودند. تیمار I3 سبب بیشترین میزان کلروفیل و وزن غلاف گردید. ارقام مورد بررسی در اثر اعمال تیمار I4 در کمترین میزان ارتفاع بوته، تعداد گره، تعداد غلاف و وزن غلاف برخوردار شدند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس بین رقم ها از نظر صفت ارتفاع بوته، فاصله میان گره ها و وزن 1000 دانه اختلاف معن ی داری (p<0.01) وجود داشت. بیشترین ارتفاع بوته و فاصله میان گره ها مربوط به رقم لینفورد و کمترین آن مربوط به رقم L17بود. اما بین ارقام و تیمارهای آبیاری اختلاف معنی داری از نظر عملکرد دانه مشاهده نشد. اثر متقابل رژیم آبیاری× رقم برای این صفت غیر معنی دار بود، که نشان دهنده تحمل بالای ارقام مورد آزمایش در برابر تنش خشکی می باشد. از این نظر می توان تیمار I4 را برای تولید محصول اقتصادی در منطقه مورد آزمایش در این ارقام پیشنهاد کرد. تنها از نظر صفت تعداد دانه در بوته، اثر متقابل معنی داری بین رقم × رژیم های آبیاری مشاهده شد. عملکرد دانه با وزن هزار دانه همبستگی مثبت و معنی داری در سطح احتمال یک درصد داشت.
کلیدواژگان: کشت دوم، سطوح آبیاری، ارقام سویا، عملکرد، اجزای عملکرد -
صفحات 27-42
این پژوهش دو ساله به منظور تاثیر تعداد ردیف های کاشت گیاهان ذرت – لوبیا چیتی، ذرت – سویا در کشت های مخلوط و خالص آنها بر عملکرد در طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال های 1387 و 1388 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل A:کشت مخلوط نواری ذرت – لوبیا چیتی، هر یک در یک ردیف،B : کشت مخلوط نواری ذرت – لوبیا چیتی، هریک در دو ردیف، C: کشت مخلوط نواری ذرت – لوبیا چیتی، هر یک در سه ردیف، D: کشت مخلوط نواری ذرت – سویا، هر یک در یک ردیف، E: کشت مخلوط نواری ذرت – سویا، هر یک در دو ردیف، F: کشت مخلوط نواری ذرت – سویا، هر یک در سه ردیف، G: کشت خالص ذرت، H: کشت خالص لوبیا چیتی و I: کشت خالص سویا بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که عملکرد ذرت در هر دو سال در تیمار D (کشت نواری یک ردیفه ذرت – سویا) حداکثر (معادل 17818 کیلوگرم در هکتار) و در تیمار G (کشت خالص ذرت) حداقل (15509 کیلوگرم در هکتار) برآورد شد. این نشان می دهد که عملکرد ذرت در کشت نواری مخلوط در مقایسه با کشت خالص آن بالاتر بود. ذرت، همچنین، در تیمار A (کشت نواری یک ردیفه ذرت – لوبیا) بیشترین و در تیمار C (کشت نواری سه ردیفه ذرت – لوبیا) کمترین عملکرد را تولید کرد. ذرت در تیمار D (کشت مخلوط ذرت سویا هر یک در یک ردیف) نیز بیشترین و در تیمار F (کشت مخلوط ذرت – سویا هر یک در سه ردیف) کمترین عملکرد را به دست آورد. لوبیا در تیمار H (کشت خالص لوبیا چیتی) با تولید 2498 کیلوگرم در هکتار از بیشترین و در تیمار A (کشت مخلوط نواری یک ردیفه ذرت – لوبیا) با تولید 2073 کیلوگرم در هکتار از کمترین عملکرد برخوردار شد. سویا در تیمار I (کشت خالص سویا) دارای بیشترین (4794 کیلوگرم در هکتار) و در تیمار D (کشت مخلوط نواری یک ردیفه ذرت – سویا) کمترین (3257 کیلوگرم در هکتار) بود. در کل، می توان گفت که لوبیا و سویا در کشت خالص در مقایسه با کشت مخلوط عملکرد بیشتری تولید کردند.
کلیدواژگان: ذرت، لوبیا، سویا، کشت مخلوط نواری -
صفحات 43-52
این آزمایش در بهار سال 1388 به منظور بررسی اثرات آبیاری تکمیلی و محلول پاشی سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود دیم رقم هاشم در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار و در 24 کرت اجرا شد. عوامل آزمایش متشکل از دو سطح آبیاری، (آبیاری و دیم) به عنوان کرت اصلی و سه سطح محلول پاشی سولفات روی در مقادیر (12، 24 و 36 گرم در لیتر) به عنوان کرت فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثرآبیاری تکمیلی بر عملکرد دانه، وزن صد دانه، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در نیام و عملکرد بیولوژیک معنی دار شد. اثر مصرف سطوح مختلف سولفات روی بر صفات عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک نیز در سطح احتمال 1 درصد معنی دار گردید. اثر متقابل عوامل مورد بررسی برهیچ یک از صفات معنی دار نشد. بیشترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری تکمیلی به میزان 2/567 کیلوگرم در هکتار و مصرف سولفات روی به مقدار 36 گرم معادل 504 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. بر اساس نتایج این بررسی، چنانچه رفع تنش خشکی در دوران رشد زایشی باشد، اثرات چشم گیری در افزایش و بهبود مقدار محصول تولیدی خواهد داشت. تاثیر مثبت استفاده از سولفات روی در مرحله گلدهی بر عملکرد دانه نخود نیز باید مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژگان: آبیاری، سولفات روی، محلول پاشی، نخود -
صفحات 53-66
به منظور بررسی اثر آبیاری تکمیلی بر عملکرد دانه 20 لاین و رقم پیشرفته گندم دیم انتخابی از جمعیت Azar2/78Zhong291، این پژوهش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه درسال زراعی 88-1378 اجرا گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف بین ژنوتیپ ها از نظر صفات طول غلاف برگ پرچم، تعداد سنبلچه بارور، تعداد سنبلچه غیربارور، تعداد دانه در سنبله اصلی، وزن دانه در سنبله اصلی، وزن هزار دانه، تعداد روز تا ظهور سنبله، تعداد روز تا رسیدگی فیزیولوژیکی، شاخص برداشت و عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد و صفات طول سنبله و وزن خشک پدانکل در سطح احتمال 5 درصد معنی دار و صفات تعداد پنجه بارور، ارتفاع بوته، طول پدانکل، وزن خشک سنبله و عملکرد بیولوژیک غیر معنی دار بودند. بر اساس نتایج، تنوع ژنتیکی کافی در بین لاین های گندم برای اغلب صفات وجود داشت. نتایج نشان داد که لاین های شماره 16و 4 به ترتیب با 3680 و 3400 کیلوگرم در هکتار نسبت به شاهد از برتری معنی داری برخوردار بودند. این لاین ها نسبت به رقم شاهد آذر 2 تحت آبیاری تکمیلی 810 الی 1090 کیلوگرم در هکتار عملکرد دانه بیشتری تولید کردند. بر اساس نتایج صفات طول غلاف برگ پرچم، تعداد دانه در سنبله، وزن دانه در سنبله، تعداد پنجه و شاخص برداشت با عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی دار و صفت تعداد پنجه غیربارور با عملکرد دانه رابطه منفی و معنی داری داشتند. نتایج تجزیه علیت نشان داد که صفات طول غلاف برگ پرچم، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه دارای بیشترین اثر مستقیم بر عملکرد دانه بودند و تاریخ رسیدگی فیزیولوژیکی اثر مستقیم منفی بر عملکرد دانه داشت. در مجموع، بر اساس صفات مختلف و عملکرد دانه لاین شماره 16 (Azar2/78Zhong291-53) مناسب ترین لاین برای آبیاری تکمیلی انتخاب گردید.
کلیدواژگان: آبیاری تکمیلی، تجزیه علیت و تنش خشکی، زمان کشت، گندم -
صفحات 67-80
به منظور بررسی اثرات حذف گل و اندازه مینی تیوبر بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی رقم آگریا در دو روش کاشت، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط مزرعه ای در منطقه اردبیل اجرا شد. عاملA دو روش کاشت شامل کاشت مینی تیوبر در جوی و کاشت در محل داغاب پشته، عامل B چهار اندازه بذری مینی تیوبر 5، 15، 25 و 35 میلی متر و عامل C تیمار حذف یا عدم حذف گل آذین بود. در طی دوره رشد و بعد از برداشت محصول صفات تعداد ساقه اصلی در بوته، ارتفاع بوته، تعداد غده در بوته، وزن غده در بوته، عملکرد غده قابل فروش و عملکرد کل غده اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد مطالعه نشان داد که بین روش کاشت، اندازه مینی تیوبر و حذف یا عدم حذف گل آذین و اثرات متقابل آنها از نظر اکثر صفات مورد مطالعه اختلاف معنی داری وجود داشت. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که در اندازه بذری مینی تیوبر 15، 25 و 35 میلی متر در هر دو روش کاشت مینی تیوبر حداکثر مقدار صفات مورد مطالعه به دست آمد. روش کاشت مینی تیوبر در جوی نسبت به روش کاشت مینی تیوبر در محل داغاب پشته از نظر صفات مورد مطالعه برتری داشت. در حذف گل آذین نسبت به عدم حذف گل آذین اختلاف معنی داری در صفات مورد مطالعه مشاهده شد. ضرایب همبستگی خطی صفات مورد مطالعه نشان داد بین عملکرد غده کل با ارتفاع بوته، تعداد غده در بوته، وزن غده در بوته و عملکرد غده قابل فروش رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، اندازه مینی تیوبر 15 و 25 میلی متری و روش کاشت مینی تیوبر در جوی و حذف گل آذین، بیشترین تعداد و وزن غده در بوته، عملکرد غده قابل فروش و عملکرد غده کل را داشت.
کلیدواژگان: اندازه مینی تیوبر، روش کاشت، حذف گل، عملکرد غده -
صفحات 81-96
به منظور مقایسه و گروه بندی 15 توده عدس تحت شرایط تنش خشکی پس از گلدهی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. این آزمایش در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، در سال زراعی 1390 اجرا گردید. تنش خشکی در دو سطح بدون تنش و تنش در مرحله زایشی به عنوان عامل اصلی و 15 توده عدس بومی ایران به عنوان سطوح عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس، تنوع قابل توجه بین توده های مورد مطالعه و معنی دار بودن اثر متقابل ژنوتیپ و تنش خشکی را در بسیاری صفات اندازه گیری شده نشان داد. عملکرد دانه و تعداد دانه در بوته بیشترین تاثیرپذیری را از شرایط تنش خشکی نشان دادند. نتایج مقایسه میانگین نیز وجود اختلاف معنی دار بین توده ها از نظر صفات تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، وزن هکتولیتر، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت و کاهش مقدار صفات ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، وزن هکتولیتر، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت در توده های مورد بررسی تحت تیمار تنش خشکی را تایید کرد. بر اساس نتایج تجزیه همبستگی، تعداد دانه در بوته و شاخص برداشت در افزایش عملکرد دانه تحت شرایط تنش خشکی، نقش مثبت و معنی داری داشتند. تجزیه خوشه ای براساس کلیه صفات، توده ها را به سه گروه تقسیم کرد. بر اساس این تقسیم بندی توده های کلیبر، قره داغ، خاروانا، هوراند دانه ریز و شمال ورزقان به عنوان توده های برتر در شرایط خشکی شناخته شدند.
کلیدواژگان: تجزیه خوشه ای، تجزیه همبستگی، تنش خشکی، توده های بومی، عدس -
صفحات 97-110
ارزیابی تحمل به شوری و کم آبی گیاهان دارویی، به منظور کشت در مناطق خشک و شور، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تنش های محیطی، به ویژه خشکی و شوری بیش از عوامل دیگر موجب کاهش تولیدات زراعی در سطح جهان می گردند. انتخاب گیاهان مقاوم به خشکی در مراحل جوانه زنی، روشی کم هزینه و مطمئن جهت صرفه جویی در زمان محسوب می شود. به همین منظور آزمایشی جهت بررسی اثر تنش اسمزی، بر شاخص های جوانه زنی بذور سیاهدانه و ماریتیغال، در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه یاسوج در سال 1387 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل، سطوح پتانسیل های اسمزی صفر (شاهد)، 4/2-، 8/4-، 2/7- 7/9- بار، که با استفاده از پلی اتیلن گلایکل 6000 تهیه گردید. نتایج نشان داد که درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه و وزن خشک ریشه چه و ساقه چه ی گیاهان مورد مطالعه با کاهش پتانسیل اسمزی کاهش یافت. تا پتانسیل اسمزی 4.8- بار سیاهدانه مقاومت بهتری نسبت به ماریتیغال از خود نشان داد؛ اما از سطح 4.8- بار به بالا، با توجه به کاهش شدید مولفه های رشد و جوانه زنی در سیاهدانه، گیاه ماریتیغال مقاومت بهتری نشان داد. در شرایط بسیار خشک، گیاه ماریتیغال دارای درصد و سرعت جوانه زنی پایین تری نسبت به سیاهدانه می باشد؛ اما به دلیل داشتن ریشه چه و ساقه چه هایی طویل تر با وزن خشک بالاتر نسبت به سیاهدانه بقاء و رشد آن در شرایط بسیار خشک بیشتر است.
کلیدواژگان: تنش اسمزی، جوانه زنی، خشکی، پلی اتیلن گلیکول، گیاهان دارویی
-
Pages 1-14
To study the effect of drought stress on some grain sorghum lines, a split plot experiment based on complete randomized block design with three replications was conducted during 2007-8 at the Agriculture Research Field of Islamic Azad University, Tabriz Branch, Iran. Irrigations after 60, 120 and 180 mm evaporation from the pan were assigned to main plots and seven lines of grain sorghum to sub plots. Multivariate analysis of variance was fulfilled for fixation of type Ι error. Analysis of variance showed significant differences among lines and irrigations for most of the traits. Based on mean comparison, KGS5 and KGS15 showed the highest means for most of the yield related traits. Path analysis was conducted by using the stepwise regression on mean of irrigation levels. Results showed that panicle length and 1000 kernel weight were the most effective components on grain yield.
Keywords: Grain sorghum, Stress tolerence, Water deficit -
Pages 15-28
To determine the effects of different irrigation regimes on second cropping of three soybean genotypes (Glycine max L.), an on farm split plot experiment based on randomized complete block design with 3 replications was carried out at Moghan Agricultural and Natural Resources Center during summer, 2010. The seeds were planted in a plot with 6 rows 60 cm wide, 250 cm length and plants 3 cm apart on the rows. The main plots comprised 4 irrigation regimes: I1=60 mm, I2=90 mm, I3 =120 mm and I4=150mm evaporation from class A pan) and sub-plots soybean genotypes (Williams, Linford and L17). The traits recorded were plant height, number of nodes, pods and seeds per plant, 1000 seeds weight, seed yield, height of first pod, number of empty pods, leaf number, lateral branches number (productive), pods length, inter-nodes distances, chlorophyll content, stem weight, pods weight, green leaf and roots weights. Analysis of variance of the data showed that there were significant differences among characters (like plant height, node number, pod number, inter node distance, pods weight, chlorophyll context volume and roots weight) and irrigation treatments The I1 treatment had the highest yield and node number, while the I4 treatment resulted in the least plant height and nodes number. Also I2 treatment produced the highest pods number while the treatments I4 resulted in the least pot number. Highest chlorophyll content was obtained under I4 treatment but under I2 treatment it was the least. The highest pod weight was obtained from I3 treatment and it was the least under the I4 treatment. The highest root weight was resulted from using I2 treatment and the lowest from I4. Also, ANOVA showed significant differences for plants height and inter nodes distances among genotypes (p
Keywords: Irrigation regimes, Second cropping, Soybean genotypes, Yield, Yield component -
Pages 27-42
To evaluate the effects of rows of maize-pintobean, maize-soybean planted in strip intercropping and their sole croppings, an experiment using randomized complete block design with three replication, was conducted for two consecutive years at the Agricultural Research Center of Islamic Azad University, Tabriz branch. Treatments were: A (intercropping of maize-pintobean, one row of each, B (intercropping of maize-pintobean, two rows of each), C (intercropping of maize-pintobean, three rows of each), D (intercropping of maize-soybean, two rows of each), E (intercropping of maize-soybean, two rows of each), F (intercropping of maize-soybean, three rows of each), G(sole cropping of maize), H (sole cropping of pintobean) and I (sole cropping of soybean). Experimental results showed that maize produced, in both years, highest (17818 kg/ha) using treatment D and lowest (15509 kg/ha) yields in treatment G. This indicates that maize produced higher yield in intercropping than sole cropping. Maize, also, produced highest yield in treatment D and lowest in treatment F. Pintobean had highest yield (2498 kg/ha) in treatment H and lowest (2073 kg/ha) in treatment A. Soybean, on the other hand, produced highest yield (4794 kg/ha) in treatment I and also lowest (3257 kg/ha) in treatment D. A a whole, it may be concluded that pintobean and soybean produce higher yield in sole cropping as compared to intercroppings.
Keywords: Maize, Pinto bean, Soybean, Strip intercropping -
Pages 43-52
To consider supplementary irrigation and application of different level of Zinc sulfate on yield and yield components and some physiological traits of chickpea c.v. "Hashem", this research was This study carried out in a split plot experiment based on randomized complete block design with four replications at the Research Farm of the Islamic Azad University of Arak.. Treatments applied consisted of two levels (supplementary irrigation and rain-fed condition) and three rates of the foliar zinc sulfate application (12, 24 and 36 grams). Results showed that the effects of supplementary irrigation and foliar application of fertilize grams/liter on seed yield and biological yield were significant at 1% level of probability. Highest seed yield (567.2 kg/ha) was obtained from applying supplementary irrigation.
Keywords: Chickpea, Foliar application, Supplementary irrigation, Yield, Zinc sulfate -
Pages 53-66
In order to study the effect of supplementary irrigation on grain yield of 20 advanced bread wheat lines from population of recombinant inbred lines, selected from Azar2/87Zhong291, this experiment was conducted using randomized block design with three replications under supplementary irrigation during 2008-09 seasons at the Dryland Agricultural Research Institute (DARI) of Maragheh. Characters under study were: days to heading, plant height, days to maturity, 1000 kernel weight, tiller number, spike length, seed number per spike, spikelet number per spike, peduncle length, leaf sheath length, grain and biologic yields. Analysis of variance revealed significant differences among genotypes with respect to the most of the traits studied. Results showed that the lines No. 4 and 16 with 3400 and 3680 kg/ha grain yield were significantly superior under supplementary irrigation conditions. Based on the results the traits such as leaf sheath length, seed number and spike weight, tiller number and HI showed positive and significant correlation with grain yield. Path analysis indicated that leaf sheath length, seed number per spike and 1000 kernel weight were important traits to select lines for high yield potential under supplementary irrigation condition, but days to maturity showed negative effect on grain yield. As a whole, the line no. 16 (Azar2/78Zhong291-53) with high yield (3680 kg/ha) under supplementary irrigation, early maturity, 1000 kernel weight and HI, can be selected as a suitable genotype.
Keywords: Drought stress, Path analysis, Supplementary irrigation, wheat -
Pages 67-80
In order to evaluate the effect of flower removal and sized of mini-tuber size on the yield and yield components of Agria potato cultivar by using two methods of planting, a factorial experiment based complete randomized blocks design with three replication was conducted in Ardabil, Iran. Factors consisted of as two planting methods (planting mini-tuber planting in the furrow and on the ridge). B: four mini-tuber seedling sizes (5, 15, 25 and 35 mm in diameter) and C: (flowers were intact or removed. During the growing period and after harvesting the attributes measured were main stem number per plant, plant height, tuber number per plant, tuber weight per plant, marketable tuber yield and total tuber yield. The result of variance analysis showed that there were significant differences between planting methods and treatments of flower concerning yield. The results indicated mini-tuber seedling sizes at 15, 25, and 35 mm in both planting methods resulted in higher yield. The planting in furrow yieled better as compared to ridge planting. There was significant difference between flower removal as compared to that of intact ones. The linear correlation showed significant and positive relationship between total tuber yield with plant height, tuber number per plant, tuber weight per plant and marketable tuber yield. According to the results, the mini-tuber size by 15 and 25 mm and planting in furrow and flower removal produced highest number of tubers and tuber weight per plant, marketable tuber yield and total tuber yield.
Keywords: Flower elimination, Method planting, Mini, tuber size, Tuber yield -
Pages 81-96
In order to compare and classify of 15Iranian lentil landraces under drought stress conditions after flowering, an experiment was carried out in split plot lay out based on randomized complete block design with four replications. It was performed at the Agricultural Research Station of Islamic Azad University, Tabriz Branch, during the cropping year of 2011. The primary factor consisted of drought stress treatments at 2 levels (non stress and stress after flowering) and secondary factor of 15 lentil landraces. Analysis of variance indicated remarkable diversities among the landraces under study and significant differences for interaction of genotype by drought stress levels were obtained for most of the traits measured. Grain yield and number of grains per plant were highly influenced by drought stress. Mean comparisons also showed significant variations among the landraces for number of pods per plant, number of grains per plant, 100- grain weight, hecto liter weight, biological yield, grain yield and harvest index. Drought stress also reduced of plant height, number of pods per plant, number of seeds per plant, 100- seeds weight, hectoliter weight, biological yield, grain yield and harvest index of the lentil landraces under study. Correlation coefficients revealed that, number of seeds per plant and harvest index had significant and positive effect on seed yield under drought stress. Cluster analysis, based on the traits studied, divided the landraces into three groups. In this classification, the landraces of Kaleybar, Garadagh, Kharvana, Horand Danehriz and Shomale Varzegan were distinguished as superior landraces under drought conditions.
Keywords: Cluster Analysis, Correlation analysis, Drought stress, Landraces, Lens culinaris Medik -
Pages 97-110
Evaluation of medicinal plants to drought and salt stress tolerance, in an attempt to plant them under drought and saline regions, is of utmost importance. Environmental stresses, especially drought and salt, reduce the global crop yields more than other factors. Selection of drought tolerant crops at germination stage, usually is, the fast and low cost method. In order to study the effect of osmotic stress on germination indices of black cumin and milk thistle, an experiment carried out in a completely randomized design with four replications at the Seed Technology Laboratoary of Yasouj University in 2008. Treatments were 0 (as control), -2.4, -4.8, -7.2 and -9.4 bar osmotic potentials created by using PEG 6000. Results showed that, decreasing of osmotic potential reduced speed of germination and its percentage, root and shoot lengths and dry matter in these two plants. Black cumin showed higher tolerance, to -4.8 bar osmotic potential, as compared to milk thistle. However, milk thistle showed higher tolerance to drought stress, up to this osmotic potential (-4.8 bar), compared to black cumin. Milk thistle had lower germination speed and percentage at higher drought stress as compared to black cumin. Generally, milk thistle showed better growth and survival than black cumin due to its higher root and shoot length and dry matter.
Keywords: drought, Germination, Medicinal plant, polyethylene glycol
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.